9 października 2025 r. decyzją Marcina Dawidowicza, Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, do rejestru zabytków został wpisany historyczny zespół budowlany Toru Kolarskiego d. Robotniczego Klubu Sportowego „Orzeł”, składający się z toru kolarskiego z przejściem podziemnym, hali wraz ze skrzydłem wschodnim, 4 kas biletowych i 2 bram wjazdowych wraz z terenem, położony w Warszawie przy ul. Podskarbińskiej 11, w kwartale zamkniętym ulicami Podskarbińską, Mińską, Terespolską i Stanisławowską.
W uzasadnieniu swojej decyzji Mazowiecki Konserwator wskazał, że objęty wpisem zespół budowlany jest w skali Warszawy realizacją jednostkową. Do naszych czasów nie zachował się bowiem żaden z torów kolarskich wybudowanych w Warszawie przed 1939 r.
Zespół budowlany przy ul. Podskarbińskiej zrealizowany na przełomie lat 60. i 70. XX w. to jeden z nielicznych przykładów zabudowy dedykowanej sportom rowerowym na terenie kraju, co podnosi jego wartość również w szerokim kontekście ochrony dziedzictwa architektonicznego powojennego modernizmu. Na torze miały miejsce liczne wydarzenia sportowe, także o randze międzynarodowej.
Przy Podskarbińskiej trenowali nim m.in. Mirosław Jurek, Zdzisław Martuzalski czy Janusz Kierzkowski, który „uzyskał jak na warszawski tor bardzo dobry rezultat”. Najistotniejsze wydarzenia w historii toru Orzeł zostały utrwalone przez Centralną Agencję Fotograficzną, a otwarcie toru zapisało się kronikach sportowych jako jedno z najdonioślejszych wydarzeń dotyczących kolarstwa w stolicy od czasów otwarcia toru na Dynasach. Powstanie i działalność toru jest również świadectwem i upamiętnieniem aktywności licznych działaczy sportowych m.in. Zdzisława Stalkopfa, prezesa klubu oraz zasłużonego dla dzielnicy aktywisty społecznego i popularyzatora sportu.
Ponadto zespół toru kolarskiego i hali sportowej jest unikatowym w skali miasta i regionu zachowanym przykładem architektury sportowej z lat 70. XX w., którego wartość wynika z indywidualnie zaprojektowanej formy autorstwa Janusz Kalbarczyka, architekta specjalizującego się w projektowaniu obiektów sportowych. Zespół łączy walory architektoniczne hali z lat 30. XX w., przebudowanej i rozbudowanej w latach 70. XX w. oraz walory funkcjonalne toru kolarskiego z elementami zagospodarowania zaprojektowanych w duchu funkcjonalizmu.
Forma samego toru miała charakter pionierski i opierała się na wiedzy eksperckiej, zarówno architektonicznej jak i doświadczenia sportowego projektanta. Brak wzorców sprawił, że budowa obiektu miała charakter eksperymentalny, co w tym okresie było poważnym wyzwaniem budowlanym. Hala sportowa rozbudowana i przystosowana do potrzeb treningów i organizacji zawodów kolarskich stała się głównym akcentem architektonicznym towarzyszącym kompleksowi toru, który uzupełniony został o obiekty pomocnicze oraz kompleksowe zagospodarowanie terenu (widownia, promenady spacerowe, tereny zieleni, szpalery drzew, podziemny łącznik, obiekty gospodarcze). Tor przetrwał do chwili obecnej w formie zbliżonej do pierwotnej z zachowaniem kluczowych dla odczytania jego funkcji elementów oraz pierwotnych relacji widokowo-przestrzennych.
Należy podkreślić, iż próby wzniesienia toru kolarskiego na terenie stolicy podejmowano od zakończenia wojny, realizacja tych zamierzeń była możliwa jednak dopiero w latach 60. XX w. m.in. dzięki dużej aktywności społecznej oraz wzrostowi popularności kolarstwa torowego i sukcesom polskich sportowców. Wybór lokalizacji podyktowany został m.in. sąsiedztwem obiektów sportowych oraz działalnością założonego w dwudziestoleciu międzywojennym Robotniczego Klubu Sportowego „Orzeł”.
Budowa toru pozwoliła na przywrócenie funkcji sportowej hali Ośrodka Wychowania Fizycznego, którego budowa rozpoczęła się pod koniec lat 30. XX w. Celem realizacji było stworzenie obiektu sportowego dostępnego dla mieszkańców Kamionka, ale jednocześnie spełniającego najwyższe standardy dyscypliny – projekt Janusza Kalbarczyka dostosowany został do potrzeb zawodów międzynarodowych w zakresie parametrów technicznych, ówczesnych możliwości technicznych, potrzeb sportowców i użytkowników oraz wpisany w lokalny kontekst przestrzenny, dając tym samym szansę dla wyniesienia lokalnej aktywności sportowej do poziomu ogólnopolskiego i epizodycznie międzynarodowego.
Procedura wpisu rozpoczęła się we wrześniu 2022 roku. Postanowieniem z dnia 30.09.2022 r. Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków (MWKZ) wszczął postępowanie w sprawie wpisu do rejestru zabytków nieruchomych województwa mazowieckiego historycznego zespołu budowlanego Toru Kolarskiego Robotniczego Klubu Sportowego „Orzeł” wraz z terenem, położonego w Warszawie przy ul. Podskarbińskiej 11, w związku z wnioskiem organizacji społecznych Stowarzyszenie Porozumienie dla Pragi, Stowarzyszenie Kolonii Posłów i Senatorów PPS, Stowarzyszenia Miasto Jest Nasze, Stowarzyszenia Wiatrak z dnia 29.07.2022 r. Postanowieniem z dnia 17.04.2023 r. MWKZ dopuścił do postępowania na prawach strony Towarzystwo Przyjaciół Kamionka i Skaryszewa w związku z wnioskiem z dnia 13.10.2022 r. uzupełnionym w dniu 3.01.2023 r. Pismem z dnia 19.04.2023 r. zawiadomiono o oględzinach obiektu wyznaczonych na dzień 17.05.2023 r.
Decyzji Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków został nadany rygor natychmiastowej wykonalności. W listopadzie 2025 r. decyzja stała się ostateczna i prawomocna.